آیا کارتل می تواند خریداران اوپک را به چالش بکشاند؟
(نخست وزیر سابق ایتالیا، ماریو دراگی)، آن را پیشنهاد داد، سپس (جانت یلن وزیر خزانه داری ایالات متحده) این ایده را پذیرفت و بر اساس آن کار کرد. اگر ایده درست بود که وارد کنند گان بزرگ نفت علیه تولیدکنندگان نفت متحد شوند چه میشود؟
بسیاری از حوزه های تحلیلی شک داشتند. با تقاضای نفت در جایی که هست، بازار جهانی نفت عملاً بازار فروشندگان بود، که به این معنی بود که تولیدکنندگان نسبت به خریداران، سهم بیشتری در قیمت ها داشتند.
محدودیت های ظرفیت اضافی تولیدکنندگان بزرگ به این موضوع کمک کرد و خریداران نفت را در موقعیتی پرخطر قرار داد. با این حال، برخی می گویند که کارتل خریداران می‌تواند کار کند و سال گذشته کار کرد و ضربه ای را که قیمت های بالای نفت به بسیاری از کشورهای مصرف کننده بزرگ وارد می کرد، کاهش داد.
قیمت نفت در واقع در سال گذشته کاهش یافت، و این سقوط تا حدی با انتشار SPR همپوشانی داشت، که باعث شد تصور موفقیت آمیز این حرکت ایجاد شود. با این حال، بد بینان خاطرنشان کردند که پس از فروش، این 180 میلیون بشکه باید به ذخیره استراتژیک بازگردانده شود، بنابراین همچنان شایسته این نام است.
در خواست های بی شماری از صنعت نفت ایالات متحده برای افزایش تولید، که در نهایت به تهدیدات تبدیل شد، منجر به هیچ دستاورد قابل توجهی در تولید نشد، بنابراین این که آیا حرکت آزادسازی ذخایر در واقع موفقیت آمیز بود، یک سوال بی پاسخ باقی می ماند.
در ادامه، این ایده که خریداران به فروشندگان می گفتند چه قیمتی برای کالای خود تعیین کنند، چروک شد و جان خود را از دست داد، و جای خود را به یک مورد بسیار مرسوم تر داد: قطع واردات نفت روسیه برای مجازات (پوتین رئیس جمهور روسیه ) برای حمله به اوکراین و کاهش درآمدهای نفتی اش.
این ایده ای است که در ابتدا در G7 و سپس در اتحادیه اروپا پیشرفت کرد، اتحادیه ای که مجازات بسیار سخت تری را در نظر گرفته بود که شهروندان خود را نیز مجازات می کرد: برای تحریم کامل نفت و سوخت.
از سوی دیگر، سقف قیمتی G7 با هدف حفظ جریان نفت روسیه به بازارهای جهانی اما کاهش پولی که روسیه برای آن دریافت می کند، است. به نظر می رسد این به اندازه کافی اعتراف کند که جهان – و به ویژه غرب – واقعاً نمی توانند ظرف چند ماه نفت روسیه را ترک کنند.
همچنین نشان می دهد که خریداران هرگز نمی توانند دست بالا را بر فروشندگان بگیرند، وقتی که فروشندگان سازماندهی شده و آماده تغییر تولید به گونه ای هستند که به آنها اجازه می دهد کنترل قیمت ها را حفظ کنند. زیرا اکنون که اتحادیه اروپا خرید نفت خام روسیه از طریق دریا را متوقف کرده است، باید آن را با نفت خاورمیانه از کشورهایی که روسیه شریک آنها در اوپک پلاس است جایگزین کند.
کار دیگری که وارد کنند گان بزرگ نفت در اروپا برای مهار ضربه بهای بالای نفت انجام دادند، یارانه سوخت بود. در سرتاسر اتحادیه اروپا، دولت های ملی به رانندگان بنزین و گازوئیل که در مخازن خود می گذاشتند یارانه پرداخت کردند تا ضربه مالی قابل توجهی را که از قبل وارد بازار گاز شده بود کاهش دهند. آنها همچنین مالیات باد آورده ای را بر شرکت های نفت و گاز وضع کردند که باعث ناراحتی آنها شد تا پول یارانه ها را دریافت کنند.
بزرگ ترین وارد کنند گان نفت خام جهان و بزرگترین مشتریان همه اعضای اصلی اوپک پلاس، چین و هند، در هر ابتکار کارتل خریداران نقش مهمی داشته اند. فقط آنها حاضر به شرکت نشدند. چرا آنها در حالی که تمام نفت خام روسیه با تخفیف را دریافت می کردند؟
همزمان، عربستان سعودی قیمت رسمی فروش نفت خام خود را برای خریداران آسیایی کاهش می دهد و انتظار می‌رود که دوباره آن را کاهش دهد تا سهم بازار خود را در بازار وسیع آسیا حفظ کند، جایی که چشم انداز تقاضا به دلیل تحولات کووید در چین مبهم است.
زمانی که وزیر امور خارجه ایالات متحده برای حمایت از ایده سقف قیمت لابی کرد، او به آسیا رفت. رسانه ها سفرهای او به ژاپن و کره جنوبی و تعهدات آنها به سقف قیمت را پوشش دادند (ژاپن در نهایت معافیت دریافت کرد)، اما اهداف واقعی چین و هند بودند. این ماموریت شکست خورد و ایده کارتل خریداران نفت نیز به دلیل یک واقعیت ساده شکست خورد.
همه چیز به این بستگی دارد که چه کسی به چه چیزی بیشتر نیاز دارد. در حال حاضر، به نظر می رسد که خریداران نفت در آمریکا و اروپا، به ویژه دومی، بیش از نیاز اوپک برای فروش آن به این خریداران خاص، به نفت اوپک نیاز دارند. در ایالات متحده، نفت اوپک نه به عنوان یک واردات واقعی بلکه به عنوان کالایی که تولید میشود تا سقف قیمت ها و در نتیجه قیمت سوخت در خود ایالات متحده را محدود کند، مورد نیاز است. در چنین شرایطی، توازن قوا واقعاً به طور مساوی بین خریداران و فروشندگان توزیع نمی شود.
نویسنده: مریم اسلامی
منبع: Oilprice
